Kitaplar

Çocuklar el ele tutuşmuş, gökyüzüne uçmuşlar. Az sonra kuş gibi havalanmak hoşlarına gitmiş, korkuları geçmiş. Gülümseyerek, ‘’ Heyyyy, yaşasın uçuyoruz!’’ diye bağırmışlar. ‘’ Kuşlar gibi özgür, kuşlar gibi mutluyuz!’’ ‘’ Bulutlara yaklaşıyoruz, Pamuk helvalara gidiyoruz. ‘’Yaşasın! Pamuk helvaları yiyeceğiz.’’

Çeşme başında genç kızlar şakalaşıp gülüşüyorlardı. Hayri Aga’nın kahvesindeki delikanlılarda onlara bakıyordu. Handan çeşmeye gelince herkes susup ona baktı. Herkesin aklında akşamki kavga vardı. Kavganın Handan yüzünden çıktığını konuşuyorlardı. Handan ise heyecan içerisindeydi. Kalbi hızlı hızlı atıyordu. Kızların meraklı bakışları onu ilgilendirmiyor, o sadece Ahmet’i görmek istiyordu.

Okan, Emin Bey’e, ‘’Bebeğin babası kim?’’diye sordu. Emin Bey bu sözün ne anlama geldiğini anlayamadı. Şaşkınlıkla Okan’a baktı. Acaba onun sözünü yanlış mı anlamıştı? Masadaki herkesin yüzünün gergin olduğunu fark edince doğru anladığını düşündü. Beyninde sanki bombalar patladı. Kaşlarını çatıp kızına laf söyleyen bu adama öfkeyle, ‘’ Sen ne diyorsun? Diye bağırdı. Okan pişkin bir suratla, alaycı ses tonuyla sözünü tekrarladı. ‘’ Bebeğin babasını soruyorum, Rüzgâr’mı , Sertay mı?’’ dedi.

‘’ Babanın arkadaşıyım,’’ dedi. Bunun üzerine oktay sustu. Ona güvendi ve elini tuttu. Adam da sinsi sinsi güldü. Onları gören karga ise yüksek sesle gakladı.